yalnızlıklar.

tek oyun vardı şehirde ve oynardık kendi kentimizde,derin tutkulardan uzak olmak istedik ve hayat buydu bizim için,yasal uyarılar ve sınavlar içinde geçen yıllar sonrasında yine seni düşünüyorum,bunca yıl oturupta her yerini bilmediğim sokaklarda seni aradığımı unutma,artmadım da azalıyorum sanki ve uzaktaki tüm özlediğim dostlarıma bir bomba,artmadık ta eksildik biz bu ara...

cafelerde ,liselerde ,sokaklarda avunuyorduk aşklarla,ve sende herkes gibi yemin ediyorsun onlar gibi olmamaya,solmamaya,kaptan gitti,hava bozdu ve tayfa şaşkın dı bizde unuttun bunu...

en iyi dostlarımız ölülerdi bizim aslında,insanlar anlamazdı çünkü sözlerden,üzme kendini sen bizbize böylece yaşar gideriz...

artık biz ne oyuz,ne şuyuz,artık biz buyuz...böyleyiz,iki uzak şehir ve yavaş bir zamanın ızdırabı lotus çiçeğim,ben tarafımda zaman çok hızlı geçerken sen tarafında zaman duruyor lotusu'm boğuluyorum ben hala...

önümüz marmara ve rüzgarlı kasaba olacakken sen sol şeritten çok hızlı gittin...unuttun beni ,unut bakalım canın sağolsun...yorgun eve dönünce akşamları ana haber yeter dedin sana,bende öyle yapıyorum bu ara...

yokluğun gecelerin,şarkıların,yazıların ve yalnızlıkların alyansı oldu,biliyorsun tüm mutluluğum sana bağlıydı ve istikametim sendin,bir lotus adımını bana çok gördün ya tekrar dan canın sağolsun lotusum,yalnızlıklar sana bağlıydı ya artık yoğun bakım ünitelerine de bağlı...

hala uykulu hala sakinim bak hala ölmedim...