gerçekten ben miyim? çocukken hiç birşeyi tınlamayan adam nerde şimdi sorduruyorsun bana,neden mi? en pahalı ve güzel oyuncağı bile kırılınca kafasına takmayan ben artık bir çok şeyi (seni) kafama takar oldum,düşündürüyorsun.
acabalarla,niyelerle,nerdelerle,ne yapıyorlarla arkadaş ettin beni,tek kişi değilim artık..düşünceler içinde yalnız bıraktın beni,oda soğuk,kalorifer yanmadı hala,fotonu açtığımda ısınmakla başlayan anlık duygum karşısında hemen sonra buz kesiliyorum...sen neden bütün iklimleri benim zayıf vucudumda deniyorsun ki anlamadım,geçen gün yağmur bulutu oldun ıslattın beni,geçen yandım,üstümü çıkarttırdın,bu ara üşütüyorsun,mevsim ve iklim ayarlarımla oynama artık...
sokaklarda sana benzer insanları görmekten sıkıldım, çok sana benzeyen insan var,bir nevi mutlu oluyorum ama sonrası kötü oluyor,üşüyorum yine..
üşüsemde,gri olsada gökyüzü,sesim kısılsada bu aralar,iyiyim ben..
iyi olmamı isterdin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder