bunca dert arasında,yalnızlık,trafik ve gürültüler arasında,aslında en huzur bulduğum yer yanın be kardeşim,kırmızı perdeli,karanlık ve loş odamızda yalnızlığa dair yaptığımız sohbetler,özlediğimiz kadıköy rıhtımı ve antakya nın sokaklarına dair anılarla,şarkıların eşlik ettiği gecelerdeki tek ortağım kardeşime ithafen bu yazı...
tanrı seni unutmayayım diye babamla aynı gün doğup ve belindeki fıtığa kadar bir sürü ortak noktanızdan bana izler bıraktı ve o sorunlarını yaşarken sen ,bana ailemi,ailemdekileri görünce seni mıh gibi aklıma sapladıkları için,bütün olumsuzluklara bile şükr ediyorum..
bugün senin doğumgünün ve 22 bitiyor üstad,gökten 22 tane tunç örs düşürdün,yeryüzüne ulaşması 22 yıl,gözlerimize ulaşması ise 10 yılı geçti,10 yılı geçti ki biz hala birlikteyiz,esentepenin o rüzgarlı günlerinde senle top oynamaktan tut,tartışıp eve küs gittiğimiz günlere bile büyük özlemle şükr etmemiz lazım,bir daha kimsenin yaşayamayacağı ve yaşasada biz olamayacağı o günlere selam olsun...
belki birgün 70. yılımızı kutlamak üzere,şimdilik hoşçakal,koca bebek..
sevilmektesin.
kardeşimsin demek bazen sanki hafif kalıyor sana yakınlığımı belirtirken bazen düşünüyorum yaşadığım şeylermi güzel yoksa senle yaşamış olmak mı güzel , bence hangisi oldugu çok açık sende iyiki varsın kardeşim benim
YanıtlaSil