af

bu ara herkesi bağışlıyorum içimden,


(kendimi bile)...


diyorum ki ; 


evet beni yalnız bırakmış olabilirsin,mühim değil,


sonra bir rahatlama hali,


ama yinede ellerim buz gibi,ısınmıyor hala,


ben istenmiyor olmakla ilgiliyim sanırım,


affetmelere rağmen bizim için temmuz yok artık,


sonbahar ve gecelerde yok galiba,


ben hepsini affettim , kadehlerimi bile,


senide affettim yalnızlığımda özgürsün artık,


gel işte bir gece,saçlarını özledim ben,


savur saçlarını suçlu benliğime,


bir gün ellerim ısınsın,affet yalnızlığımı,


kaybettikçe bekliyorum,


yalnızlığıma af..


af..